پیشینه و مبانی نظری پژوهش: اکوسیستم های مرجانی همچون سایر زیستگاه های طبیعی تحت تأثیر پدیده گرمایش زمین هستند. هر ساله شاهد سفیدشدگی مرجان های دریایی در نقاط مختلف جهان هستیم. از آنجایی که پارامترهای فیزیکی آب دریا متأثر از پدیده های آب و هواشناسی هستند، لذا در این تحقیق با استفاده از داده های ده ساله بویه های اقیانوس شناسی، اثر پارامترهای فیزیکی آب دریا از جمله دمای سطح آب، شوری، اسیدیته و هدایت الکتریکی بر پدیده سفید شدگی مرجان های شاخه ای خلیج چابهار بررسی شد. روش شناسی: بدین منظور روند داده های چند ساله پارامترهای دریایی با آزمون Mann-Kendall، مشخص شد. در مرحله بعد با آزمون همبستگی پیرسون، همبستگی بین پارامترهای آب دریا و داده های نمره رنگی جلبک های زوگزانتلای همزیست مرجان ها به عنوان شاخص سلامت مرجان ها که توسط نگارندگان طی عملیات غواصی در دراز مدت با روش Coral Watch تولید گردیده بود، بدست آمد. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد از بین چهار پارامتر: دمای سطح آب، هدایت الکتریکی، اسیدیته و شوری، بیشترین همبستگی مثبت و تأثیر گذارترین متغیر مستقل در رگرسیون چند جانبه بین سلامت مرجان ها و پارامترهای آب دریا، مربوط به هدایت الکتریکی می باشد. نتیجه گیری: با توجه به عدم معنی داری روند افزایشی دمای سطح آب در سنوات گذشته و وجود همبستگی معنی دار منفی در سطح 01/0 بین وضعیت سلامت مرجان ها با دمای سطح آب، خوشبختانه مرجان های شاخه ای خلیج چابهار وضعیت خوبی داشته اند. در صورتی که عوامل انسانی و آلاینده دریا کنترل گردد، در سال های آینده نیز شاهد ادامه حیات این اکوسیستم ارزشمند خواهیم بود.

امروزه مرجان های دریایی تحت تأثیر تغییر اقلیم و افزایش دمای آب، در معرض پدیدۀ سفیدشدگی اند. از طرفی پارامترهای فیزیکی آب دریا از نوسان های آب و هوایی متأثرند. در این پژوهش اثر پارامترهای فیزیکی آب همچون دمای آب، شوری، اسیدیته، هدایت الکتریکی و پارامترهای اقلیمی مانند دمای هوا و سرعت بیشینۀ باد بر سلامت مرجان های توده ای خلیج چابهار بررسی شد. بدین منظور از داده های ثبت شده در ایستگاه میدانی آب نگاری خلیج چابهار، پایگاه دادۀ مرکز ECMWF و ایستگاه هواشناسی چابهار استفاده شد. داده های ده سالۀ درجۀ رنگی جلبک های همزیست با مرجان های توده ای نیز به عنوان شاخص سلامت مرجان ها، به صورت ماهانه در طی عملیات غواصی با روش Coral Watch استخراج شد. ارتباط بین متغیرها به کمک آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی چندجانبه و تحلیل روند من کندال با استفاده از قابلیت نرم افزارهای SPSS وMinitab  بررسی شد. برپایۀ نتایج، شوری و هدایت الکتریکی آب روند کاهشی معنی دار، اسیدیتۀ آب روند افزایشی معنی دار و دمای آب و سرعت بیشینۀ باد به ترتیب روند افزایشی و کاهشی غیرمعنی دار نشان دادند؛ اما دمای هوای منطقه، روند افزایشی معنی داری را نشان داد. وضعیت سلامت مرجان های توده ای روند کاهشی معنی دار داشت و در پایان سال 2019 (با درجۀ رنگی 3/54 از 6) در طبقه بندی «متوسط» قرار گرفت. سلامت مرجان های توده ای با شوری و EC دارای بیشترین ضریب همبستگی مثبت و با سرعت بیشینۀ باد دارای همبستگی منفی در سطح 0/01 بود. همبستگی معنی داری بین سلامت مرجان های توده ای و دمای آب وجود نداشت.

این مقاله به بررسی تغییرات زمانی و مکانی پارامترهای فیزیکی آب در محدوده تنگه هرمز می پردازد. داده های دما، شوری و آب برای سه فصل زمستان 1391، بهار و تابستان 1392 با استفاده از دستگاه CTD انداز ه گیری و بررسی شد. همچنین توده ها و لایه های مختلف آب بررسی شد. کل ستون آب در بیش تر ایستگاه ها در فصل زمستان از نظر دمایی طور کامل مخلوط، ولی در فصل تابستان لایه سطحی کاملا همگن، و فصل بهار حالت گذار است. بیشینه مقدار تغییرات در ستون آب برای فصول زمستان، بهار و تابستان به ترتیب عبارت است از 2.0 kg/m3، 4.25 و 5.0. با تغییر فصول میزان آب خروجی از تنگه هرمز تغییر می کند به طوری که در فصل بهار آب خروجی از خلیج فارس در قسمت شرقی تنگه هرمز در ایستگاه های نزدیک به ساحل ایران قابل ردیابی است، و بر اساس داده های این تحقیق به نظر می رسد حجم آب بیش تری در این فصل از خلیج فارس خارج می شود. بررسی توده های آب در قسمت های مختلف تنگه هرمز نشان می دهد دو توده آب مجزا در قسمت شرقی تنگه هرمز در همه فصول اندازه گیری شده است. این در حالی است که در قسمت میانی و غربی تنگه هرمز دو توده آب مجزا فقط در فصل تابستان مشاهده می شود. همچنین در فصل تابستان سه لایه مختلف در کل ستون آب دیده می شود. جبهه هایی در مرز بین توده های آب تشکیل می شود که قدرت این جبهه ها به گردایان دما و شوری وابستگی دارد. شوری و آب چگال خروجی از خلیج فارس در فصل تابستان بیش تر از فصل زمستان است.

این مطالعه داده های میدانی دما، شوری، تراز آب و جریان در محدوده ی خروجی پساب آب-شیرین کنِ جنوب شرقِ جزیره کیش را بررسی می کند. جریان دیده بانی عمدتاً با جریان کشندی در راستای شرقی-غربی تغییر می یابد. جریان باقیمانده موجب انحراف جزیی جنوب-سوی جریان دیده بانی می گردد. برای تعیین مکان تخلیه پساب فوق شور، سه شبیه سازی با مدل FM MIKE 21 و فرض های محل تخلیه در عمق های 1، 3 و 6 متر انجام شد. نتایج نشان داد شوری آب دریای تحت اثر پساب و نوسانات کشندی حدود 180 درجه اختلاف فاز دارند. بیشینه اثر پساب روی دریا در دوره ی که کشند، روی می دهد. پساب به شکل عمده به موازات خط ساحلی تحت اثر جریان-های کشندی پخش می شود و فاصله 800 متر از خط ساحلی (عمق 3 متر)، بهترین مکان تخلیه ی پساب است. همچنین نرم افزار توسعه یافته توسط Jirka (2008) نشان داد که زاویه ی 45 درجه بین لوله ی پساب با بستر و پخش کننده ی 5 خروجی در محل تخلیه، بهترین نحوه ی خروجی پساب است.

در این مطالعه روند تغییرات فصلی پارامترهای فیزیکوشیمیایی آب دریا (عمق، دما، هدایت الکتریکی، شوری، اکسیژن محلول، اسیدیته آب، کروفیل آ، کدری، چگالی و سرعت صوت)، در آب های ساحلی ایرانی خلیج فارس در اطراف شبه جزیره بوشهر از تیرماه 1390 تا تیرماه 1391 مورد بررسی قرار گرفته است. در این مدت با دستگاه CTD، نیمرخ تغییرات پارامترهای مذکور به صورت ماهیانه با گام زمانی 1 ثانیه، در 12 ایستگاه اندازه گیری شده و پس از آن روش های کنترل کیفی منطبق بر استانداردهای (IOC) روی این اندازه گیری ها اجرا شده است. نتایج، حاکی از آن است که روند تغییرات فصلی دمای آب دریا از تابستان تا زمستان یک کاهش حدود 18 درجه را نشان می دهد. این تغییر شدید دما، تغییرات بیش تر پارامترها را نیز تحت تاثیر مستقیم خود قرار می دهد. در این تحقیق از سطح تا بستر به 10 لایه، تقسیم شد و مشخص گردید در گرم ترین ماه های سال در ایستگاه های با عمق بیش تر از 20 متر، یک لایه گرماشیب فصلی جزیی، بین لایه های 3 تا 8 به وجود می آید که طی آن دما تا 4 درجه سانتیگراد کاهش می یابد. این گرماشیب فصلی، یک شیب چگالی جزیی نیز در همان محدوده و با شیبی صعودی، درست مخالف شیب نزولی گرماشیب، ایجاد می کند در ماه های سرد سال، وجود اختلاف دمای ناچیز کم تر از 1 درجه بین سطح و بستر، موجب اختلاط کامل در ستون آب می شود. در تابستان شوری سطحی از حدود 37 psu تا مقدار بیشینه حدود 41 psu در زمستان افزایش می یابد. در این مدت دیده بانی تبخیر در ایستگاه هواشناسی جزیره خارک، تبخیر بیشتر در تابستان را نشان می دهد. همچنین با کاهش دمای آب دریا، در گذر از ماه های گرم سال به ماه های سرد سال میزان pH و اکسیژن محلول به ترتیب از مقدار 7.7 تا 8.2 و از 2 ppm تا 10 ppm افزایش یافت.

زمینه و هدف: آب یکی از اصلی ترین عوامل محدود کننده در دستیابی به توسعه پایدار است بخصوص علاوه بر محدودیت های کمی، از نظر کیفی نیز در معرض تهدید قرار داشته باشد. هدف از این تحقیق تعیین کیفیت آب قناتهای بخش مرکزی شهر بیرجند بوده است.روش بررسی: بدین منظور فاکتورهای آمونیاک، سختی کل، کلسیم، منیزیم، نیتریت، کلر، اکسیژن محلول، دما و pH در چهار منطقه اندازه گیری شدند. آنالیز غلظت پارامترهای فیزیکی و شیمیایی در نمونه های آب با استفاده از دستگاه Palintest صورت گرفت. همچنین از آزمون همبستگی پیرسون به منظور یافتن روابط بین پارامترها استفاده شد.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که غلظت سختی کل، آمونیاک و سختی کلسیم به ترتیب رنجی بین 490 تا 504، 0.1 تا 0.2 و 85 تا 125 میلی گرم بر لیتر بوده است. میانگین غلظت نیتریت، کلر و منیزیم به ترتیب رنجی بین 0.09-0.05، 0.09-0.30 و 39 تا 46 میلی گرم بر لیتر تعیین گردید. همچنین میانگین غلظت دما و pH به ترتیب برابر 21.2 تا 20.1 و 7.5 تا 8.2 اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بین دما و نیترات همبستگی معنی دار وجود داشت (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان داد که کلیه پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب قناتهای بخش مرکزی بیرجند کمتر از استانداردهای بهداشتی بوده و مشکلات بهداشتی برای مصرف انسان ندارد.

این مطالعه به منظور بررسی وضعیت و کیفیت آب تالاب شادگان صورت گرفته است. نمونه برداری به صورت ماهانه و از شهریور 1386 تا مرداد 1387 صورت گرفت. پارامترهای دما، هدایت الکتریکی و pH در محل اندازه گیری شد و سایر پارامترها بر اساس روشهای استاندارد اندازه گیری گردیدند. طبق نتایج، روند تغییرات پارامترهای درجه حرارت، pH، فسفات، سختی کل، کل جامدات حل شده، نیترات و نیتریت در ایستگاههای مختلف تقریبا یکسان بوده و مقدار شوری، هدایت الکتریکی، سختی و جامدات حل شده در ایستگاههای خروجی دورق و مالح در ماههای تیر و مرداد افزایش زیادی یافته است. در سطح اطمینان 95 درصد، به غیر از پارامترهای درجه حرارت، سختی کل، یونهای نیترات، نیتریت و فسفات، سایر پارامترها در ایستگاههای مختلف دارای اختلاف معنی دار آماری هستند. همچنین درجه حرارت، شوری، هدایت الکتریکی، سختی کل، TDS و فسفات در ماههای مختلف دارای اختلاف معنی دار هستند. مقادیر شوری، هدایت الکتریکی و TDS نشان می دهد که طبق تقسیم بندی فاست، آب تالاب شادگان جزء آبهای لب شور تا شور محسوب شده و از نظر میزان سختی نیز جزء آبهای سخت طبقه بندی می شود. با توجه به تقسیم بندی آبها از نظر میزان BOD5 نیز می توان هور شادگان را در حد آبهای نسبتا پاک تا مشکوک دانست. مقایسه کیفیت آب تالاب شادگان با سالهای قبل نشان می دهد که مقادیر pH، درجه حرارت، اکسیژن محلول، BOD5، نیتریت، فسفات، آمونیاک و TSS نسبت به مطالعات قبلی کاهش و شوری، هدایت الکتریکی، سختی کل،TDS  و نیترات افزایش یافته است. افزایش این پارامترها احتمالا به دلیل کم آبی اخیر و وجود خشک سالی در منطقه صورت گرفته است.